Τι άλλο θα δούμε;

Το διαβάσαμε κι αυτό:

Ο κύριος Φώλιας δήλωσε ότι «ο λιθάνθρακας όχι μόνο δε θα προκαλέσει επιβάρυνση αλλά βελτίωση του περιβάλλοντος».

Αν είναι κύριε Φώλια γιατί προτείνατε μόνο δύο και όχι δώδεκα μονάδες καύσης λιθάνθρακα; Έτσι για να αναβαθμιστούμε περιβαλλοντικά στην περιοχή.

To σχέδιο προβλέπει μια μεγάλη αύξηση 40%, δηλαδή 1600 MW λιθάνθρακα, που θα προστεθούν στο υπάρχοντα 4000 MW λιγνιτικά. Για ποια αποκέντρωση ηλεκτρικής ισχύος μιλάμε όταν εξακολουθούμε να «καίμε» μια περιοχή για να φωτίσουμε τις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας; Για ποια ευστάθεια των δικτύων μιλάμε όταν οι απώλειες λόγω μεταφοράς είναι 10%; Γιατί αυτή η κυβερνητική επιλογή;
· Γιατί είμαστε οι μόνοι που λέμε ναι κάθε φορά σε νέες μονάδες
· Διότι κανένας άλλος σε όλη τη χώρα δε θέλει λιθάνθρακες και λιγνίτες
· Διότι σε αυτές τις περιοχές πρωτοστατούν στο «όχι» οι δήμαρχοι, η νομαρχία και οι τοπικοί φορείς, ενώ εδώ αυτοί λένε ναι. Η ενδοτικότητα των τοπικών φορέων στο θέμα των νέων λιγνιτικών μονάδων έχει αλυσίδα συνεπειών. Είναι οικολογική υποτέλεια.

Δεν αμφισβητήσαμε ποτέ ότι με την ίδια ποσότητα λιθάνθρακα παράγεται περισσότερη ενέργεια και λιγότεροι ρύποι από ότι με το λιγνίτη. Γνωρίζουμε επίσης ότι το μεγαλύτερο μέρος της υποβάθμισης – αλλά και των θέσεων εργασίας – προέρχεται από την εξόρυξη του λιγνίτη. Δε θεωρούμε όμως την εισαγωγή εκ θαλάσσης στερεών καυσίμων ούτε «λύση» ούτε «βιώσιμη». Ακόμα και αν χρειαζόταν να κατασκευαστούν λινθανθρακικές μονάδες στη χώρα, η απλή λογική λέει ότι πρέπει να γίνουν κοντά στη θάλασσα και δίπλα στην κατανάλωση.

Χρειάζεται όμως να γίνουν; Η Ευρωπαϊκή Ένωση στοχεύει σε 20% μείωση του CO2 και ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ 35% έως το 2020. Εάν η Ελλάδα πιάσει αυτόν το στόχο θα είναι ενεργειακά αυτοδύναμη, αλλά και περιβαλλοντικά καθαρή για πολλά χρόνια. Για να το πετύχει πρέπει να αυξήσει την εγκατάσταση της ισχύος από ΑΠΕ από 100 MW ανά έτος σε 1000ΜW ανά έτος. Τέτοια εγχώρια αγορά εξοπλισμού ΑΠΕ θα επιτρέψει και την εγχώρια παραγωγή εξοπλισμού ΑΠΕ, που θα είναι η τεχνολογία του μέλλοντος.

Σε μια περιοχή που καυχάται ότι είναι δήθεν η «ενεργειακή καρδιά» της Ελλάδος, οι κάτοικοι και οι παράγοντες αποδείχθηκαν οι πιο άσχετοι της χώρας σε θέματα ενέργειας. Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει τα πάνω κάτω στον τομέα της παραγωγής ενέργειας για λόγους που έχουμε ήδη χιλιογράψει. Άλλες περιοχές της χώρας, όπως η Αχαϊα, βλέποντας τη μεταστροφή από τα στερεά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), έχουν πετύχει την εγκατάσταση μονάδων παραγωγής εξοπλισμού για ΑΠΕ που είναι και το κομμάτι που αποδίδει περισσότερο. Εμείς κολλημένοι με το κάρβουνο…

Βλέπουμε δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση θέτει στόχους να μοιράζει επιδοτήσεις αλλά και πρόστιμα. Βλέπουμε τις εταιρείες παραγωγής εξοπλισμού ΑΠΕ να ζητάν για εγκατασταθούν αύξηση της εγχώριας αγοράς κάτι που υποχρεούμαστε λόγω Ε.Ε. να το κάνουμε. Βλέπουμε τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες να είναι έτη μπροστά στις ΑΠΕ, σε βαθμό που οι ανθρακικές τεχνολογίες να είναι τόσο παλιές που δεν ξέρουν που να τις πουλήσουνε. Βλέπουμε τη νέα γενιά να θέλει να εργαστεί σε εξειδικευμένες θέσεις εργασίας – όπως οι ΑΠΕ-, και όχι να γίνει ανθρακωρύχοι όπως οι προηγούμενη γενιά. Βλέπουμε την ενεργειακή εξάρτηση χωρών να έχει πολιτικές επιπτώσεις. Και ενώ έχουμε τον περισσότερο ήλιο και αέρα στην Ευρώπη, βλέπουμε το Συμβούλιο Μακροχρόνιου Εθνικού Σχεδιασμού να προτείνει λινθανθρακικές μονάδες. Πού ; Στην Κοζάνη…. Τι άλλο θα δούμε;