Λήγει η κυνηγετική περίοδος. Απολογισμός : Τα ίδια και χειρότερα

Η φετινή κυνηγετική περίοδος φτάνει στο τέλος της (29 Φεβρουαρίου) και οφείλουμε να σχολιάσουμε ορισμένα πράγματα.

1. Αν και το 2007 ήταν έτος πρωτοφανούς οικολογικής καταστροφής για την Ελλάδα (2.600.000 καμένα στρέμματα δάσους - δρυμών – και καλλιεργήσιμης γης), αν και τα δασικά οικοσυστήματα δοκιμάστηκαν σε πολλές περιοχές (Πελοπόννησος. Μαγνησία, Γράμμος, Πιέρια, κλπ), εντούτοις, το κυνήγι δεν επηρεάστηκε. Τα μέτρα που πάρθηκαν ήταν ελάχιστα και αποσπασματικά. Το Υπουργείο Γεωργίας μέσω των Περιφερειών απαγόρευσαν το κυνήγι στις καμένες περιοχές όπώς προβλέπει η νομοθεσία. Η περιμετρική όμως ζώνη των καμμένων εκτάσεων που επίσης απαγορεύτηκε το κυνήγι ήταν ιδιαίτερη στενή και δεν άφηνε και πολλά περιθώρια στην άγρια πανίδα για να ανασυνταχθεί.

2. Η λαθροθηρία είναι καθημερινό φαινόμενο. Τα κρούσματα είναι πολλά και έρχονται από όλη τη χώρα, (παράνομη θήρα ελαφιών του Δρυμού της Πάρνηθας, κυνήγι ορτυκιών με μηχανήματα που μιμούνται φωνές πουλιών, κλπ), αλλά και από τη Δυτική Μακεδονία (εκτελεσμένα και γδαρμένα επί τόπου ζαρκάδια στις Πρέσπες και αγριόγιδων στον Γράμμο, υπερβολική θήρευση αγριόχοιρων στα Πιέρια, πυροβολημένα αρπακτικά, και πάρα πολλά άλλα). Το κυνήγι είναι ανεξέλεγκτο και χωρίς επιστημονικά δεδομένα, χαρακτηριστικό παράδειγμα η τεχνίτη λίμνη του Πολυφύτου, όπου κατά την ετήσια μεσοχειμωνιάτικη καταμέτρηση υδρόβιων πουλιών της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας εντοπίστηκαν τουλάχιστον 10 ομάδες κυνηγών ενώ καταμετρήθηκαν μόλις 281 άτομα επιτρεπόμενων θηρεύσιμων ειδών. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι κυνηγοί αγριογούρουνων στο Γράμμο χρησιμοποιούσαν τεχνητά μέσα επικοινωνίας (ασύρματο), κάτι που απαγορεύεται ρητώς από τη νομοθεσία. Ενώ κατά τους κυνηγούς, το κυνήγι αποτελεί μια πανάρχαιη συνήθεια, εντούτοις, η τεχνολογία (τζιπ, ρουχισμός, όπλα) αλλά και οι υποδομές (δρόμοι) που χρησιμοποιούν γίνεται ολοένα και πιο σύγχρονη. Ο αγώνας μεταξύ της άγριας ζωής και του κυνηγού είναι πλέον άνισος και γέρνει προς τον αδύναμο.

3. Έντονες είναι και οι διαμαρτυρίες αγροτών και κτηνοτρόφων σε ορεινά και ημιορεινά χωριά. Ειδικά στο Βελβεντό που εκτελούνται αγροτικές εργασίες (κλαδεύσεις) αυτήν την περίοδο, υπάρχει μεγάλη ανησυχία για την ασφάλεια των ανθρώπων, αφού οι κυνηγοί εισβάλλουν πια παντού και αδιακρίτως.

4. Πληροφορηθήκαμε την απελευθέρωση εκατό φασιανών, μη αυτοχθόνωνου είδους από τον Κυνηγετικό Σύλλογο Κοζάνης (με τη βοήθεια της Νομαρχίας Κοζάνης). Η απελευθέρωση παρουσιάστηκε σαν πράξη «οικολογικής ευαισθησίας» από τους κυνηγούς, ενώ στην ουσία είναι μια πράξη μάταιη. Έρευνες έχουν δείξει ότι άμεσες απελευθερώσεις χωρίς την ειδική προσαρμογή του ζώου για να εκπαιδευτεί να συμπεριφέρεται ως άγριο, έχει ως αποτέλεσμα μόλις το 30% αυτών να επιζεί την πρώτη εβδομάδα. Το υπόλοιπο 70% είναι ένα εύκολο θύμα διάφορων θηρευτών (αλεπούδες, γεράκια, κουνάβια κ.τ.λ.), τα οποία μάλιστα αδιαφορούν για τα ντόπια θηράματα (κυρίως τρωκτικά). Ο εμπλουτισμός της πανίδας από τον άνθρωπο πρέπει να γίνεται σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις μετά από έρευνα του οικοσυστήματος. Δεν έχουμε δει παρόμοια έρευνα την τελευταία δεκαετία για τις συγκεκριμένες περιοχές που απελευθερώθηκαν. Να σημειωθεί ότι η απελευθέρωση έγινε την εποχή που επιτρεπόταν το κυνήγι του φασιανού και με πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες. Οι δικαιολογίες ότι απελευθερώθηκαν σε περιοχή που απαγορεύεται το κυνήγι είναι αστείες. Τα πουλιά διασκορπίζονται αμέσως σε όλη γύρω περιοχή.

5. Για μια χρονιά ακόμη η χώρα μας είναι υπόλογη στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια γιατί το κυνήγι έπρεπε με βάση την Ευρωπαϊκή νομοθεσία να τελειώνει τέλος Γενάρη και όχι τέλος Φλεβάρη, όπως γίνεται τώρα.

6. Το αίτημά μας εδώ και χρόνια να απαγορευτεί το κυνήγι της ορεινής πέρδικας της οποίας ο πληθυσμός φθίνει δεν εισακούσθηκε. Η μικρή καθυστέρηση στην έναρξη του κυνηγιού της δεν φαίνεται να βοήθησε ουσιαστικά.

7. Το Οικοδίκτυο Δυτικής Μακεδονίας τάσσεται μαζί με τις 150 και πάνω οικολογικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις που ζητούν την 5ετή απαγόρευση του κυνηγιού σε ολόκληρη τη χώρα μέχρι να ανακάμψει η φύση και τα οικοσυστήματα αρχίσουν να επανέρχονται.

8. Ζητάμε τη δημιουργία πραγματικών ελεγχόμενων κυνηγετικών περιοχών με τα πρότυπα του εξωτερικού. Επιστημονική παρακολούθηση της πανίδας, έλεγχος της θήρας, κλπ.. Οι απελευθερώσεις θα πρέπει να γίνονται πια με τεκμηριωμένα επιστημονικά στοιχεία και όχι αυθαίρετα.

9. Επίσης, ζητάμε να βρεθεί λύση στις βαθμιδωτές ημερομηνίες έναρξης και λήξης της κυνηγετικής περιόδου, οι οποίες προκαλούν προβλήματα στον έλεγχο των παραβάσεων. Θα έπρεπε να υπάρχουν κοινές ημερομηνίες για όλα τα είδη.

10. Ζητάμε ουσιαστικότερη φύλαξη και έλεγχο των κυνηγών είτε με την αναδιάρθρωση και στήριξη του ρόλου των Δασαρχείων, είτε με τη σύσταση ενός Οργανισμού Διαχείρισης και Προστασίας της Άγριας Φύσης στα πρότυπα άλλων κρατών της Ε.Ε. και των Η.Π.Α..

Δυστυχώς όμως αυτά τα απολύτως λογικά αιτήματα δεν εισακούγονται.
Βλέπετε, τα ζώα δεν ψηφίζουν, οι κυνηγοί όμως ναι.

Τα σκουπίδια είναι και δείκτης πολιτισμού ενός λαού.

Στη Στροφή για Αεροδρόμιο!

Τον τελευταίο καιρό οι Εθνικοί δρόμοι της περιοχής της Κοζάνης παρουσιάζουν μια απίστευτη και απαράδεκτη εικόνα. Αιτία αποτελούν τα σκουπίδια και τα κάθε λογής απορρίμματα που πετούν ασυνείδητοι και απρόσεκτοι οδηγοί (λάστιχα, σάκοι λιπασμάτων, τενεκεδάκια, πλαστικές σακούλες), ενώ δεν μπορεί κανείς παρά να εξοργιστεί με τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των νεκρών ζώων που συναντά. Η κατάσταση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα όχι μονάχα την αισθητική και περιβαλλοντική υποβάθμιση του Οδικού μας Δικτύου, αλλά και τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχημάτων. Σε ότι αφορά τα νεκρά ζώα, το πρόβλημα δεν είναι θέμα μόνο αισθητικής αλλά και σοβαρής ανάγκης ευαισθητοποίησης της πολιτείας και των πολιτών.

Η διαχείριση των σκουπιδιών είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ατομικής και κρατικής ανευθυνότητας.
Όταν σε άλλες χώρες (Ολλανδία Γερμανία) μέχρι και το 80% των συσκευασιών που κυκλοφορούν στην αγορά επαναχρησιμοποιούνται, το 70% των αστικών λυμάτων (Γαλλία) παρέχουν υλικά και ενέργεια, οι κάδοι διαθέτουν μικροτσίπ που ζυγίζουν τα σκουπίδια και χρεώνουν τον δημότη με το αντίστοιχο ποσό (Ελβετία), εμείς απλώς στρογγυλοκαθόμαστε πάνω στους 5 εκατ. τόνους σκουπιδιών που παράγουμε ετησίως.

Και δεν μπορούμε να πούμε με γεια μας με χαρά μας. Διότι σε λίγο ούτε υγεία θα έχουμε ούτε χαρά.

Θα θέλαμε να ρωτήσουμε την αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας (Δ/νση Ελέγχου και Συντήρησης Έργων)

• Πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για τον καθαρισμό των Οδικών Αξόνων τον τελευταίο χρόνο 2007;


• Πόσο συχνά ελέγχεται η καθαριότητα του δικτύου;


• Ποιοι είναι οι σχεδιασμοί της Δ/νσης για τους επόμενους μήνες σε ότι αφορά την καθαριότητα και συντήρηση του Οδικού Δικτύου;


• Προτίθεται η Δ/νση να προχωρήσει σε εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των χρηστών του εθνικού οδικού δικτύου, προκειμένου να σταματήσει η περαιτέρω ρύπανση από τα απορρίμματα των διερχομένων;

Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου...

Κλείστε την τηλεόραση!

Για μια μέρα, έστω.

Δείξτε τους την δύναμη του κοινού.

Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα της χειραγώγησής μας.

Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση,

έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση,

χωρίς ροζ και κίτρινες αποχρώσεις.

Λέμε OXI:

• Στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής.
• Στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ.
• Στην συγκάλυψη των σοβαρών θεμάτων.
• Στις εκπομπές - σκουπίδια χάριν τηλεθέασης.
• Στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων.
• Απαιτούμε σεβασμό και ποιότητα.

Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου.

Όλοι μας!

Υ.Γ Αναδημοσιεύστε το στα blog σας.
Στείλτε το, με mail στους γνωστούς σας.
Ας τους αποδείξουμε οτι δεν ανεχόμαστε άλλο τα 'σκουπίδια' τους.

Κοινή Ανακοίνωση 6 περιβαλλοντικών οργανώσεων για το χρόνιο πρόβλημα της σκόνης στους Σταθμούς και τα Ορυχεία της ΔΕΗ

Χθες, ως γνωστόν, επισκέφτηκε το Νομό Κοζάνης η Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με επικεφαλής τον βουλευτή Κυριάκο Μητσοτάκη. Με βάση το καθορισμένο πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε στην Ακρινή συνάντηση με εκπροσώπους των περιβαλλοντικών οργανώσεων και πολιτών της περιοχής. Οι εν λόγω οργανώσεις εξέθεσαν πολύ σύντομα τις απόψεις τους χωρίς να ακολουθήσει διάλογος , λόγω του πολύ συμπιεσμένου προγράμματος, το οποίο προέβλεπε αμέσως μετά Σύσκεψη στη Νομαρχία.
Μετά τη λήξη της διαδικασίας και την αποχώρηση της Επιτροπής όσοι εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων απέμειναν συμφώνησαν στα εξής :
1. Ότι ο χρόνος που διατέθηκε για τις οργανώσεις ήταν πολύ λίγος (υπήρξαν και εκπρόσωποι που μίλησαν μόνο 3-4 λεπτά) και μειώθηκε ακόμη περισσότερο, γιατί πήραν το λόγο και άλλοι παράγοντες της περιοχής.
2. Ότι χρειάζεται ένας καλύτερος συντονισμός μεταξύ των συλλόγων για να επιτευχτεί μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα του οικολογικού κινήματος της περιοχής. Για το λογο αυτό αποφασίστηκε να γίνει συνάντηση όλων των οργανώσεων, που ασχολούνται με θέματα περιβάλλοντος στην περιοχή του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας.
3. Ότι θα δημοσιοποιηθούν άμεσα οι θέσεις των οργανώσεων σχετικά με την επίσκεψη της Επιτροπής Περιβάλλοντος στη Βουλή, αλλά και οι απόψεις τους για τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα του Ν. Κοζάνης.

Τέλος οι παρακάτω έξι (6) οργανώσεις μετά από πρωτοβουλία της Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης υπέγραψαν την εξής ανακοίνωση, η οποία αναφέρεται σε ένα ειδικότερο μόνιμο πρόβλημα, σχετικό με την έντονη σκόνη που παράγεται κατά την εξόρυξη –αποθήκευση και μεταφορά του λιγνίτη και της τέφρας.

1. Οικολογική Κίνηση Κοζάνης
2. Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Δήμου Ελλησπόντου.
3. Σύλλογος Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής του Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη
4. Σύλλογος για την καταπολέμηση της ανεργίας και την ανάπτυξη της περιοχής Αγ. Δημητρίου-Ρυακίου
5. Σύλλογος Περιβάλλοντος και Ανέργων Ακρινής
6. Σύλλογος πληττομένων από τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις υπέρ ΛΙΠΤΟΛ- ΔΕΗ Μαυροπηγής

______________________________________

Το θέμα της σκόνης στα Ορυχεία και στους Σταθμούς της ΔΕΗ είναι ένα ανοιχτό μέτωπο, το οποίο ταλανίζει μόνιμα τους εργαζόμενους, τους κατοίκους των πληττόμενων χωριών, αλλά και τη Διοίκηση της ΔΕΗ.

Οι πηγές της σκόνης χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες :
· σε εκείνες που προκαλούν το γνωστό μας νέφος, το οποίο απλώνεται σε όλη την περιοχή και προέρχεται κυρίως από τις εκπομπές της ιπτάμενης τέφρας από τις καμινάδες της ΔΕΗ.
· στις τοπικές πηγές σκόνης (διάχυτες εκπομπές), που οφείλονται στην παραγωγική διαδικασία εξόρυξης και διακίνησης του λιγνίτη, στη μεταφορά της τέφρας με ταινίες και φορτηγά, κλπ.

Για την πρώτη κατηγορία πηγών η ΔΕΗ, εκτός από το πρόγραμμα της – καθυστερημένης - αντικατάστασης των παλιών ηλεκτροστατικών φίλτρων, δοκιμάζει και συμπληρωματικές μεθόδους βελτίωσης της απόδοσης τους, όπως η διακοπτόμενη ενεργοποίηση, η προσθήκη ειδικών χημικών προσθέτων, κλπ.

Δυστυχώς αυτές οι μέθοδοι βελτίωσης, παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις και υποσχέσεις, είτε έχουν πενιχρά αποτελέσματα, είτε εφαρμόζονται μόνο σε πειραματικό στάδιο και γενικώς αργούν απελπιστικά. Η ίδια η ΔΕΗ σε πρόσφατο δημοσίευμα ομολογεί ουσιαστικά τις καθυστερήσεις, παραδεχόμενη ότι « η βελτίωση για τους ΑΗΣ Πτολεμαΐδας και Καρδιάς θα πάρει χρόνο, ίσως και μετά το 2009» (Τοπικός Τύπος)

Όμως μεγάλες καθυστερήσεις παρατηρούνται και στην αντιμετώπιση των πηγών σκόνης της δεύτερης κατηγορίας, οι οποίες είναι εξίσου σημαντικές και επιβλαβείς στην υγεία. Η σκόνη στα ορυχεία από τη διακίνηση του λιγνίτη, των στείρων και της τέφρας, η αυτανάφλεξη του λιγνίτη στα ορυχεία και στις αυλές αποθήκευσης, η σκόνη που παράγεται κατά τη μεταφορά της τέφρας από τους ΑΗΣ στις αποθέσεις είναι γνωστό ότι αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα, που μέχρι στιγμής δεν έχει λυθεί ριζικά. Η διαβροχή της μεταφερόμενης τέφρας και των δρόμων, καθώς και η κάλυψη κάποιων ταινιών και φορτηγών δεν είναι επαρκής και συνεχής. Το αποτέλεσμα είναι ότι η σκόνη ζει και βασιλεύει και επικάθεται στα πνευμόνια των εργαζομένων και των κατοίκων των χωριών, που είχαν την ατυχία να βρίσκονται γύρω από τους Σταθμούς και τα Ορυχεία.

Τόσο τα Σωματεία της ΔΕΗ, όσο και οι Περιβαλλοντικές και λοιπές οργανώσεις των πλητόμενων χωριών έχουν το θέμα της σκόνης μόνιμο στα αιτήματα τους. Καιρός όμως είναι να πιέσουμε και για λύσεις, βασισμένες σε νέες, τεχνολογίες, οι οποίες μπορούν να συμπληρώσουν τις παραδοσιακές, ανεπαρκείς μεθόδους και να βελτιώσουν την κατάσταση.
Οι νέες μέθοδοι βασίζονται στη χρήση φυτικών, μη τοξικών πισελαίων που προστίθενται με τη μορφή γαλακτώματος στην πηγή της σκόνης και αδρανοποιούν τους κόκκους της. Μειώνουν έτσι τις δευτερογενείς εξώθερμες χημικές αντιδράσεις, οι οποίες ανεβάζουν τη θερμοκρασία των στερεών σωρών (λιγνίτης, τέφρα, κλπ) και αυξάνουν έτσι τη διασπορά των λεπτόκοκκων σωματιδίων στο περιβάλλον.

Εκτός από την εφαρμογή τους στην κοκκοποίηση της τέφρας και τη μείωση της σκόνης τα γαλακτώματα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στα ορυχεία, σε λιγνιτικούς σωρούς καθώς και σε χωματόδρομους με μεγάλη κυκλοφορία και σκόνη.
Η ΔΕΗ δοκιμάζει σε εργαστηριακό και πιλοτικό επίπεδο τέτοια υλικά, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις έδωσαν θεαματικά αποτελέσματα. (Μείωση συγκεντρώσεων από 200 mg/m3 σε 20 mg/m3 στις χοάνες μεταφόρτωσης της τέφρας).

Όμως, παρά το γεγονός ότι η διαδικασία των δοκιμών έχει ξεκινήσει από το 2004 (σε δρόμους και σωρούς) και παρά τα θετικά αποτελέσματα τους, η λήψη των αποφάσεων αργεί απελπιστικά και ουσιαστικά έχει παραπεμφθεί στις καλένδες.

Τι περιμένει η ΔΕΗ για να πάρει τις αποφάσεις της; Τέσσερα χρόνια συσκέψεων και δοκιμών δεν αρκούν ; Ως πότε κάποιοι αθώοι θα πληρώνουν με την υγεία τους τις ολιγωρίες και τις καθυστερήσεις της ιεραρχίας της ΔΕΗ ; Ως πότε ο παραμικρός άνεμος θα φτιάχνει φονικά αεροζόλ με την σκόνη του λιγνίτη και της τέφρας και θα μετατρέπει σε κόλαση όλο το Λιγνιτικό Κεντρο ; Γιατί δεν ξεκινά η χρησιμοποίηση των γαλακτωμάτων τουλάχιστον στους δύο ΑΗΣ, Αγίου Δημητρίου και Καρδιάς, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα σκόνης στη διαδικασία μεταφοράς τέφρας ;

Πιστεύουμε ότι τα θέμα αυτό πρέπει να τεθεί ΑΜΕΣΑ επί τάπητος και να πιεσθεί η Διοίκηση της ΔΕΗ να εφαρμόσει μια από τις δοκιμασμένες λύσεις.
Για το σκοπό αυτό χρειάζεται ένας καλός συντονισμός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και τους πληττόμενους από τη σκόνη.

Οι οικολογικές και λοιπές οργανώσεις που υπογράφουμε το παρόν κείμενο προτείνουμε και στα Σωματεία της ΔΕΗ να συμπαραταχτούν μαζί μας για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.

Στα θέματα που μας ενώνουν είμαστε υποχρεωμένοι να πορευόμαστε μαζί.

Ειδικά όταν αφορούν το ύψιστο αγαθό, την υγεία.

Το Πετρογέφυρο

Το Πετρογέφυρο ή Πετσιανώτικο γεφύρι είναι χτισμένο πάνω στο χείμαρρο του Λασπορέματος, παραπόταμο του Πραμόριτσα. Συνέδεε παλιά τους οικισμούς της Μόρφης και της Τριάδος με το Τσοτύλι, αλλά εξυπηρετούσε και άλλους οικισμούς όπως τον Aυγερινό και τον Πεντάλοφο.

Εικόνα 1 Το Πετρογέφυρο στην Τριάδα την άνοιξη του 2007

Η ακριβής ημερομηνία κατασκευής του δεν είναι εξακριβωμένη, αλλά τοποθετείται στα 1810. Η παράδοση θέλει να κτίστηκε εις μνήμην του Πέτρου, ενός Διλοφίτη που πνίγηκε όταν προσπάθησε να διαβεί το ρέμα πλημμυρισμένο. Η κτίση του γεφυριού χρηματοδοτήθηκε από τον πατέρα του, μετανάστη στην Κωνσταντινούπολη. Οι μάστορες λέγεται ότι ήταν μουσουλμάνοι Βαλαάδες του Βοϊου ή Αλβανοί.

Υπάρχει και μια άλλη παράδοση που θέλει τον Πέτρο από τη Μόρφη. Αυτή η παράδοση λέει ότι μια χήρα Μορφιώτισσα με τα ορφανά της, τον Πέτρο και τη Γαλάνω, ξεκίνησαν γύρω στο 1650 για τη Βιέννη για να διεκδικήσουν την περιουσία του πατέρα τους που μόλις είχε αποβιώσει μετά από χρόνια πάροικος στην Αυστρία. Περνώντας το λασπόρεμα που εκείνη στη στιγμή είχε μεγάλη ροή, ο Πέτρος παρασύρθηκε και πνίγηκε. Η μητέρα του αργότερα χορήγησε την κατασκευή του γεφυριού, και το ονόμασε στη μνήμη του γιού της «Πετρογέφυρο».

Οι διάφορες παραλλαγές της παράδοσης δείχνουν ότι πρέπει να υπάρχει κάποια ιστορική βάση, αν και πιο πιθανή είναι η πρώτη εκδοχή. Η δεύτερη εκδοχή της παράδοσης μάλλον δεν ευσταθεί τουλάχιστον ως προς την ημερομηνία. Το 1650 υπήρχε μόνο το Βυζαντινό γεφύρι των Πύργων σε ολόκληρο το Νομό Κοζάνης. Δεν είναι δυνατόν να έμεναν αγεφύρωτα ποτάμια όπως ο Αλιάκμονας και ο Πραμόριτσας και να γεφυρώνονταν ένα ρέμα.

Εικόνα 2 Άποψη του γεφυριού. Από την πεζοπορική διαδρομή Τριάδα – Πετρογέφυρο

Παρά την κομψή κατασκευή του, το γεφύρι δεν ήταν αρκετά ανθεκτικό. Εκτός από τα τόξα του, η υπόλοιπη κατασκευή έγινε με ακατέργαστους λίθους χωρίς συνδετικό υλικό. Έτσι ο πανδαμάτορας χρόνος αλλά και οι χρυσοθήρες του προκάλεσαν αρκετές φθορές. Μεταπολεμικά ήταν αρκετά διαδεδομένη η «πληροφορία» ότι υπάρχουν λίρες «στο γεφύρι με τα τρία τόξα». Κατά πόσο ή πληροφορία ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα και δεν ήταν ένας από τους εκατοντάδες μύθους, που διέδιδαν επιτήδειοι για να εκμεταλλεύονται αφελείς, δεν απασχόλησε τους φιλόδοξους «χρυσοθήρες» και μέχρι το 1994 έκαναν το γεφύρι… σουρωτήρι.

Το Πετρογέφυρο επισκευάστηκε το 1965 και το 1996. Στην τελευταία επισκευή χρησιμοποιήθηκαν δομικοί λίθοι από το τοπικό πέτρωμα και στεγανωτικά μάζας στη διάβαση. Η επισκευή περιλάμβανε αναστήλωση ολόκληρων τμημάτων και την αρμολόγηση των ασύνδετων δομικών λίθων, έτσι ώστε σήμερα η γέφυρα να είναι σε καλύτερη στατική κατάσταση από όταν πρωτοκατασκευάστηκε χωρίς να έχει αλλάξει ουσιαστικά η αρχική μορφή της.

Σήμερα, εκατόν ενενηντα οκτώ (198) έτη μετά την κατασκευή του, το Πετρογέφυρο θυμίζει σε όλους την τέχνη και την αισθητική των Βαλκάνιων χτιστών. Μας πηγαίνει νοερά πίσω στους κινδύνους που είχε τότε ένα ταξίδι από την Πίνδο στην Κωνσταντινούπολη, στον πλούτο των Δυτικομακεδόνων μεταναστών και στην ισχυρή πεποίθηση τους ότι τα κοινωφελή έργα εξιλέωναν τις ψυχές των δικών τους. Μας θυμίζει επίσης την αγάπη των νεώτερων μεταναστών για τα μνημεία των προγόνων τους, αλλά και την υστερία για λίρες που κατέλαβε μεταπολεμικά ορισμένους απαίδευτους τυχοδιώκτες , η μανία των οποίων στοίχισε πολύ σε μνημεία στη Βόρεια Ελλάδα.

Το Πετρογέφυρο στέκεται σε άριστη κατάσταση σε μια όμορφη τοποθεσία σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από τον οικισμό της Τριάδας στο Δήμο Τσοτυλίου. Αν και η πρόσβαση είναι εφικτή με όχημα 4 Χ 4 οι πολλές διακλαδώσεις των αγροτικών δρόμων κάνουν την επίσκεψη δύσκολη χωρίς οδηγό. Για να γίνει λοιπόν το μνημείο επισκέψιμο η Οικολογική Κίνηση Κοζάνης το περασμένο καλοκαίρι σηματοδότησε τη διαδρομή μέσω της οποίας μπορεί κάποιος να φτάσει στο Πετρογέφυρο από την πλατεία της Τριάδας σε 45’ περνώντας μέσα από δρυοδάση και αγρούς.

Κοζάνη, Φεβρουάριος 2008

Οικολογική Κίνηση Κοζάνης