Λήγει η κυνηγετική περίοδος. Απολογισμός : Τα ίδια και χειρότερα

Η φετινή κυνηγετική περίοδος φτάνει στο τέλος της (29 Φεβρουαρίου) και οφείλουμε να σχολιάσουμε ορισμένα πράγματα.

1. Αν και το 2007 ήταν έτος πρωτοφανούς οικολογικής καταστροφής για την Ελλάδα (2.600.000 καμένα στρέμματα δάσους - δρυμών – και καλλιεργήσιμης γης), αν και τα δασικά οικοσυστήματα δοκιμάστηκαν σε πολλές περιοχές (Πελοπόννησος. Μαγνησία, Γράμμος, Πιέρια, κλπ), εντούτοις, το κυνήγι δεν επηρεάστηκε. Τα μέτρα που πάρθηκαν ήταν ελάχιστα και αποσπασματικά. Το Υπουργείο Γεωργίας μέσω των Περιφερειών απαγόρευσαν το κυνήγι στις καμένες περιοχές όπώς προβλέπει η νομοθεσία. Η περιμετρική όμως ζώνη των καμμένων εκτάσεων που επίσης απαγορεύτηκε το κυνήγι ήταν ιδιαίτερη στενή και δεν άφηνε και πολλά περιθώρια στην άγρια πανίδα για να ανασυνταχθεί.

2. Η λαθροθηρία είναι καθημερινό φαινόμενο. Τα κρούσματα είναι πολλά και έρχονται από όλη τη χώρα, (παράνομη θήρα ελαφιών του Δρυμού της Πάρνηθας, κυνήγι ορτυκιών με μηχανήματα που μιμούνται φωνές πουλιών, κλπ), αλλά και από τη Δυτική Μακεδονία (εκτελεσμένα και γδαρμένα επί τόπου ζαρκάδια στις Πρέσπες και αγριόγιδων στον Γράμμο, υπερβολική θήρευση αγριόχοιρων στα Πιέρια, πυροβολημένα αρπακτικά, και πάρα πολλά άλλα). Το κυνήγι είναι ανεξέλεγκτο και χωρίς επιστημονικά δεδομένα, χαρακτηριστικό παράδειγμα η τεχνίτη λίμνη του Πολυφύτου, όπου κατά την ετήσια μεσοχειμωνιάτικη καταμέτρηση υδρόβιων πουλιών της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας εντοπίστηκαν τουλάχιστον 10 ομάδες κυνηγών ενώ καταμετρήθηκαν μόλις 281 άτομα επιτρεπόμενων θηρεύσιμων ειδών. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι κυνηγοί αγριογούρουνων στο Γράμμο χρησιμοποιούσαν τεχνητά μέσα επικοινωνίας (ασύρματο), κάτι που απαγορεύεται ρητώς από τη νομοθεσία. Ενώ κατά τους κυνηγούς, το κυνήγι αποτελεί μια πανάρχαιη συνήθεια, εντούτοις, η τεχνολογία (τζιπ, ρουχισμός, όπλα) αλλά και οι υποδομές (δρόμοι) που χρησιμοποιούν γίνεται ολοένα και πιο σύγχρονη. Ο αγώνας μεταξύ της άγριας ζωής και του κυνηγού είναι πλέον άνισος και γέρνει προς τον αδύναμο.

3. Έντονες είναι και οι διαμαρτυρίες αγροτών και κτηνοτρόφων σε ορεινά και ημιορεινά χωριά. Ειδικά στο Βελβεντό που εκτελούνται αγροτικές εργασίες (κλαδεύσεις) αυτήν την περίοδο, υπάρχει μεγάλη ανησυχία για την ασφάλεια των ανθρώπων, αφού οι κυνηγοί εισβάλλουν πια παντού και αδιακρίτως.

4. Πληροφορηθήκαμε την απελευθέρωση εκατό φασιανών, μη αυτοχθόνωνου είδους από τον Κυνηγετικό Σύλλογο Κοζάνης (με τη βοήθεια της Νομαρχίας Κοζάνης). Η απελευθέρωση παρουσιάστηκε σαν πράξη «οικολογικής ευαισθησίας» από τους κυνηγούς, ενώ στην ουσία είναι μια πράξη μάταιη. Έρευνες έχουν δείξει ότι άμεσες απελευθερώσεις χωρίς την ειδική προσαρμογή του ζώου για να εκπαιδευτεί να συμπεριφέρεται ως άγριο, έχει ως αποτέλεσμα μόλις το 30% αυτών να επιζεί την πρώτη εβδομάδα. Το υπόλοιπο 70% είναι ένα εύκολο θύμα διάφορων θηρευτών (αλεπούδες, γεράκια, κουνάβια κ.τ.λ.), τα οποία μάλιστα αδιαφορούν για τα ντόπια θηράματα (κυρίως τρωκτικά). Ο εμπλουτισμός της πανίδας από τον άνθρωπο πρέπει να γίνεται σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις μετά από έρευνα του οικοσυστήματος. Δεν έχουμε δει παρόμοια έρευνα την τελευταία δεκαετία για τις συγκεκριμένες περιοχές που απελευθερώθηκαν. Να σημειωθεί ότι η απελευθέρωση έγινε την εποχή που επιτρεπόταν το κυνήγι του φασιανού και με πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες. Οι δικαιολογίες ότι απελευθερώθηκαν σε περιοχή που απαγορεύεται το κυνήγι είναι αστείες. Τα πουλιά διασκορπίζονται αμέσως σε όλη γύρω περιοχή.

5. Για μια χρονιά ακόμη η χώρα μας είναι υπόλογη στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια γιατί το κυνήγι έπρεπε με βάση την Ευρωπαϊκή νομοθεσία να τελειώνει τέλος Γενάρη και όχι τέλος Φλεβάρη, όπως γίνεται τώρα.

6. Το αίτημά μας εδώ και χρόνια να απαγορευτεί το κυνήγι της ορεινής πέρδικας της οποίας ο πληθυσμός φθίνει δεν εισακούσθηκε. Η μικρή καθυστέρηση στην έναρξη του κυνηγιού της δεν φαίνεται να βοήθησε ουσιαστικά.

7. Το Οικοδίκτυο Δυτικής Μακεδονίας τάσσεται μαζί με τις 150 και πάνω οικολογικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις που ζητούν την 5ετή απαγόρευση του κυνηγιού σε ολόκληρη τη χώρα μέχρι να ανακάμψει η φύση και τα οικοσυστήματα αρχίσουν να επανέρχονται.

8. Ζητάμε τη δημιουργία πραγματικών ελεγχόμενων κυνηγετικών περιοχών με τα πρότυπα του εξωτερικού. Επιστημονική παρακολούθηση της πανίδας, έλεγχος της θήρας, κλπ.. Οι απελευθερώσεις θα πρέπει να γίνονται πια με τεκμηριωμένα επιστημονικά στοιχεία και όχι αυθαίρετα.

9. Επίσης, ζητάμε να βρεθεί λύση στις βαθμιδωτές ημερομηνίες έναρξης και λήξης της κυνηγετικής περιόδου, οι οποίες προκαλούν προβλήματα στον έλεγχο των παραβάσεων. Θα έπρεπε να υπάρχουν κοινές ημερομηνίες για όλα τα είδη.

10. Ζητάμε ουσιαστικότερη φύλαξη και έλεγχο των κυνηγών είτε με την αναδιάρθρωση και στήριξη του ρόλου των Δασαρχείων, είτε με τη σύσταση ενός Οργανισμού Διαχείρισης και Προστασίας της Άγριας Φύσης στα πρότυπα άλλων κρατών της Ε.Ε. και των Η.Π.Α..

Δυστυχώς όμως αυτά τα απολύτως λογικά αιτήματα δεν εισακούγονται.
Βλέπετε, τα ζώα δεν ψηφίζουν, οι κυνηγοί όμως ναι.